این کتاب چنانکه از نامش بر می آید به بررسی امور ماورایی ژاپن از دو بُعد آیین و اساطیر پرداخته و از این رو اُنمیودو به معنای علم ماورا نامیده شده است. این کتاب حدودا ششصد صفحه ای مصورِ (سیاه و سفید) به سه فصل تقسیم می شود، فصل اول در رابطه با آیین بوده که بر خلاف دیگر آثار توجه زیادی به شینتو داشته و جدای از معرفی تاریخچه آیین ها و فرقه ها تا عصر حاضر به معرفی معابد ارشد، مقدسات و عالم های خلقت پرداخته شده که پیشتر چنین بخشی بررسی نشده بود. فصل دوم اساطیر و داستان هاست که با بیش از 330 یوکای یا موجود ماورایی (تقریبا همگی دارای تصویری از نقاشی های کهن) که به کمک منابع دست اول کلاسیک روایت و معرفی شده اند و در آخر فصل سوم که به رسانه مربوط بوده و در آن بجز نقش نمایش در معرفی موضوعات آیینی-اساطیری به معرفی آثار اصلی در رابطه با این مفاهیم در رسانه مدرن نیز پرداخته شده است. این کتاب نخستین اثریست که یک ایرانی در باب آیین یا اساطیر نیهون نوشته (اولین باستان شناس ایرانی با تخصص ژاپن) و در حال حاضر بزرگترین کتاب به زبان فارسی در هر کدام از موضوعات فوق می باشد.