ذوق خیلی زیادی داشتم بخونمش، خیییییلی...
دست گرفتمش، یهو خورد تو ذوقم، تازه فهمیدم نثر کتاب، نثر قدیم هست، ادامه دادم، تا صفحات دویست کمی اذیت شدم اما محتوا بقدری جذاب بود که بخوام ادامه بدم، بعدش دیگه کششش بیشتر میشد، آخرش که تموم شد دلم براش تنگ شد.
توصیه میکنم حتماااا بخونین؛
بعضی قسمتهاش خیلی ماندگار شده تو ذهنم، اون صفحاتی که از جناب عبدالمطلب میگفت، اون صفحاتی که از حضرت آمنه س میگفت...
یک کتاب اثرگذار درباره زندگی شهیدی مبارز و مجاهد و سختی های دوران دفاع مقدس.
نگارش کتاب و قلمش نسبت به کتابهای دیگری که از زندگی و خاطرات شهدا خونده بودم بسیار روان تر و گیرا بود؛ حضرت امام خامنه ای هم در تقریظشون به این کتاب، به این نکته اشاره فرموده بودن
یک کتاب با قلم طنز که از نحوه شکل گیری آمریکا شروع میشه و در ادامه جنایات آمریکا در کشورهای مختلف رو بیان میکنه.
زبان طنز کتاب و کاریکاتورهایی که دررهر صفحه وجود داره به تثبیت مطالب در ذهن کمک میکنه.
اغلب مطالب مطرح شده از منابع لاتین گرداوری شده.
عااااالی؛
یه شب تا صبح خوندمش و نمیتونستم بذارمش زمین.
یه حال خوبی داره این کتاب که هروقت یادش میفتم میاد سراغم، و به معنای واقعی کلمه صبر و استقامت برام معنی میشه؛
اگه نخوندین حتمااااا بخونینش
نویسنده در این رمان قابل تامل(که خوندنش یک بار کمه) با ظرافت خاصی به نقش زنان و اثرگذاری اونها در جریانات اجتماعی و بزنگاه ها اشاره کرده؛
#کتاب_خواندم
#خون_دلی_که_لعل_شد
خاطرات مقام معظم رهبری از دوران زندان ها و تبعید هایشان.
عااااالی بود، این که تصور میکردی این خاطرات روان و گیرا رو خودِ آقا نوشتن کلی کیف میکردی.(البته ترجمه اش رو شخص دیگری انجام دادن و آقای آذرشب و آقای شریعتمداری بازنگری و آماده سازی و تنظیم کردن)
اواسط کتاب یهو از دستم در میرفت که دارم خاطرات میخونم، انگار داستان بود.
یه نکته ای که من همش ذوق میکردم و تو دلم قند آب میشد بخاطر داشتن چنین رهبری? و تو خاطرات موج میزد این بود که اسلام گرایی آقا درآمیخته با بصیرت، بینش، ژرف نگری، علم، دغدغه مندی، ذکاوت و هوشمندی خاصی بود که بین برخی علما نبود و یا نیست.
و اینکه این تصور که به زعم برخی افراد مثل من، بعضی فعالیت ها مثل جلسات مباحثه چند نفره، چاپ نشریه، یا حتی زندان رفتن در شرایطی که نظام طاغوت حاکمه بیفایده ست رو خرد میکنه! واسه همین برای ما خیلی خیلی کمک کننده ست شنیدن خاطراتی از این دست، که مدام نگیم خب اثر فلان کار فرهنگی مون چی شد، کجا رفت و..؟ بدونیم که کار خالصانه اثر خودش رو خواهد گذاشت، هرچند سخت، هرچند به خون جگر؛ اما درنهایت خون دلی ست که لعل خواهد شد.
آهان، یه چیز دیگه و اون این که نقاشی های سیاه قلم بین خاطرات که درواقع بخشی از خاطرات مصور شده هستن، عاااالی بودن?
#کتاب_خواندم
#نخل_و_نارنج
قلم خوبی داشت. موضوع به اندازه ی کافی برای من جذابیت داشت تا شروعش کنم. اما از نیمه ی کتاب به بعد رو بیشتر دوست داشتم. نیمه اول کتاب کمی برام خسته کننده بود.
اما با این حال نقطه ی عطف این کتاب برای من تذکراتی بود که در قالب جملاتی پرمحتوا در روال داستان دریافت میکردم و این برام خیلی خیلی شیرین و اثرگذار بود.
در درجه اول بنظرم کتاب بیشتر مناسب قشر مذهبی ست از نوع آدم هایی که اهل تامل اند یا آدم هایی که یک چشم اندازی برای حیات خود متصور شده اند و مدام فاصله خودشون رو با اون بررسی میکنند.
مناسب نوجوان ها نیست بنظر من، هم از لحاظ موضوع و هم اینکه ممکنه برخی مطالب رو متوجه نشوند ولی کلیت ماجرا رو میفهمند.
کلام آخر اینکه کتاب رو به افرادی میشود داد که درباره ی ولایت فقیه اشکال میکنند و البته جویای حقیقت هستند. اینکه متوجه شوند شیعه در همه اعصار زعیم داشته است و اینطور نبوده که ولایت فقیه یک امر ابداعی از طرف حضرت امام ره باشد.
