به نام خدا
شعر من سوز دل سوختهٔ زار من است شعر من پرتو تابندهٔ افکار من است
شعرای فارسی زبان، شعر زیاد سروده‌اند و شاعر و نویسنده بسیار بوده، ولیکن شعری که از دل برخیزد و بیان کنندهٔ احساس و عیان کنندهٔ حالات درونی و نشان دهندهٔ هیجان روحی و فکری شاعر باشد، زیاد نیست. تار و پود شعر باید شور و شوق و ذوق و عشق و محبت و عاطفه و وجدان و نوعدوستی و التهاب ضمیر و انقلاب باطن و تراوشات اندیشه‌ای بزرگ و فکری عالی باشد، که انسان را در عالم دوراندیشی و صفا و حقیقت سیر دهد و لحظاتی دل را از جهان پر وحشت مادّیات دور نماید.
((کارلیل)) نویسندهٔ مشهور انگلیسی که در قرن 19 میلادی می‌زیسته، می‌گوید:
نبی و شاعر قرابتی به هم نزدیک دارند و هر دو ناظر به سیر ملکوت اشیاء و حقیقت کائنات می‌باشند. آنها با هم اتحاد دارند و فرقی که در میان این دو موجود است؛ نبیّ، حقیقت مزبور را از نظر خیر و شر و صلاح و فساد فرا گرفته و شاعر، جنبهٔ حسن و جمال را منظور قرار داده است. نبیّ، ما را در اعمال و رفتار رهبری می‌کند و شاعر احساسات و عواطف را بر می‌انگیزد و عالم عشق و محبت را آباد می‌سازد.
((افلاطون)) گفته: شاعر نمایندهٔ خداست، که به زبان وی با آدمیان سخن می‌گوید.
از ((سیسرون)) است که می‌گوید: شعر ارمغانی است که خدا آن را برای مردم زمین هدیه فرستاده است.
شراره‌های جوانی فروغ جان من است اثر ز قلب پریشان خون فشان من است
ز شعر نغز روانم، روان شود روشن کلام نغز دل و شعلهٔ روان من است
جمال عشق منّور نموده جانم را فروغ خاطر تابان و نور جان من است
به بزم عشق گرفتم مکان و دلشادم مقام امن امان، کوی آشیان من است
در آسمان هنر جلوه‌گر چو ناهیدم جمال بخت فروزان در آسمان من است
سرود ((صابر کرمانی))ست نغمهٔ عشق زند ترانه که این شیوهٔ بیان من است
صابر کرمانی
شعر و روان
از شعر، روان و جان تو شاد شود مرغ دلت از بند غم آزاد شود
سرچشمهٔ شعر، از شعور است، بدان! شاعر ز نوای عشق فریاد شود
تا حال راجع به هنر و شعر، از روی اختلاف سلیقه و اندیشه موافقت و مخالفت زیاد شده است و این رشته سر دراز دارد. اکنون که مجموعهٔ حاضر، با بازنگری کامل و اضافات بسیار نسبت به چاپ قبلی منتشر می‌گردد، امید است مورد پسند دوستداران شعر و ادب قرار گیرد.
صابر کرمانی
در نهاد هر ایرانی و شیعه پاک نهادی مهر و محبت علی ابن ابیطالب(ع) و خاندانش با شیر اندرون شده و با جان هم بدر نرود این دوستی معنوی و روحانی در بعضی جنبهٔ غلو آمیزی بخود گرفته که گفته‌اند در مذهب عارفان آگاه الله علی، علی است الله و لب تشنگان دریای فیض و معرفت و عنایتش لب بسخن گشوده و سروده‌اند.
ای مصحف آیات الهی رویت وی سلسله‌ٔ اهل ولایت مویت
سرچشمهٔ زندگی لب دلجویت محراب نماز عارفان ابرویت
(دوانی)
فیلسوف و دانشمند و حکیم بزرگ ایران بوعلی سینا سروده:
تا باده عشق در قدح ریخته‌اند و ندر پی عشق عاشق انگیخته‌اند
با جان و روان بوعلی مهر علی چون شیر و شکر بهم آمیخته‌اند
در جائی دیگر لطیفهٔ بکار برده دماغ و ابرو و چشم را نام علی خوانده:
بر صفحه چهره با خط لم یزلی معکوس نوشته است نام دو علی
یک لام دو عین با دو یای معکوس از حاجب و عین و انف با خط جلی
عرفا و شعرا و حکمای الهی و متفکرین درباره آن مرد بزرگ جهان حقیقت و عرفان و معنویت به نظم و نثر بقدر همت خود ابراز ارادت و مهرورزی کرده‌اند اشعاری که در این کتاب است شرح آرزومندی دلهای مشتاقان آستان قدس عشق اوست.
از مَرحَمت علی قلندر شده‌ام بَر درگه دولتش سکندر شده‌ام
دست طلبم بدامن رحمت اوست در بحر کرامتش شناور شده‌ام
آبان 1343 حسین حماسیان (صابر کرمانی)
مدح علی (علیه السلام)
انتشارات رجبی
نوبت چاپ پنجم آن به سال 1381
و با تیراژ بیست هزار به چاپ رسیده است.
