بررسی افکار دیوید هیوم و برتراند راسل

این اثر حاوی آن بخش از اندیشه‌های «علامه جعفری» است که توجه و عنایتِ جدّی وی را به اندیشه‌های متفکران غربی می‌نمایاند. آن عده از مطالعه کنندگان که با نظامِ فکری ایشان آشنایی دارند، به‌خوبی می‌دانند که او با اعتقاد عمیق خویش بر «فرهنگِ مشترک بشری»، مرزبندی‌های صوری در قلمرو اندیشه‌های شرقی و غربی را درهم‌ریخته و دیدگاه‌های برتراندراسل را به همان اندازه قابل‌بحث و بررسی می‌داند که برخی از اندیشه‌های متفکران شرقی را. وی بررسی و تحقیق در افکار فیلسوفان و پیشتازان مکاتب را فارغ از قید شرقی و غربی بودن، وظیفه اندیشمندان و مدرّسان حوزه و دانشگاه می‌دانست و بی‌اعتنایی بر یک بخش از ماجراهای اندیشه را کاری خام و ناقص می‌دانست. از اینجاست که می‌نگریم یک بخش از اساسی‌ترین اندیشه‌های او در تمام آثار کوچک و بزرگی که نگاشته و بر فرهنگ بشری ارزانی داشته، تحلیل و نقد اندیشه‌های فلسفی برخی از متفکران غرب چون: ماکیاولی، هابز، هیوم، فروید، نیچه، برتراندراسل، وایتهد و دیگران است.