نقش عرف در حقوق مدنی ایران و مطالعه اجمالی آن در نظامهای بزرگ حقوقی

«عرف»، همانند «قانون»، از منابع حقوق است. چنانکه در قانون مدنی ایران، بارها از آن به عنوان منبع، به جای قانون نام برده اند. از نظر تاریخی، در همگی دورانهایی که حاکمان با صدور فرمان، جامعة را اداره میکردند، مردم از این آزادی بهره مند بوده اند که رابطه های میان خود را در جامعة خود بدان گونه که درست میپنداشته اند، سر و سامان بخشند(عرف). قانون نیز پس از رخ دادن انقلابها، از طریق انتخاب نمایندگان توسط مردم به تصویب میرسید. در نتیجه میتوان گفت، منشأ قانون به منشأ عرف نزدیک است. یعنی، هر دو از ارادة مردم ناشی میشوند. در کتاب حاضر، نقش عرف در نظامهای بزرگ حقوقی حقوق روم، آنگلوساگسن، جماهیر شوروی و اسلام تبیین و نقش آن در حقوق مدنی ایران، بررسی میشود.