رویکردها و چشم‌اندازهای نو در آموزش عالی

فهم پیچیدگی سازمان دانشگاه، برای ساختن دانشگاهی اصیل، امری اساسی است. پیچیدگی دانشگاه‌، ناشی از کارکردهای متنوع و تضادهای درونی آن است. واقعیت‌های اجتماعی، فرهنگی، فنی، صنعتی، سیاسی و... در سطوح ملی و جهانی انتظارات متفاوتی را از آموزش عالی دارند. آنها دیگر طالب آموزش صرف نیستند، بلکه می‌خواهند موسسات آموزش عالی به تقاضاهای متنوع جامعه و فرد، پاسخ‌های مناسبی عرضه کنند. اما آهنگ تغییرات موقعیت‌های پیرامونی دانشگاه، بسیار تندتر از روند تغییرات موسسات آموزش عالی است، چنین وضعیتی ضرورت اصلاحات مستمر در آموزش عالی را مطرح می‌سازد. کتاب حاضر حاوی مجموعه‌ای از پژوهش‌های اساتید حوزة آموزش عالی در ایران است که همگی بر ضرورت ایجاد رویکردهای نوین و متفاوت در ساختار آموزشی و پژوهشی دانشگاه در ایران اتفاق نظر دارند. از نظر این متخصصان، دنیای نوظهور، آموزش عالی متناسب با خود را می‌طلبد و دیگر نمی‌توان صرفا با تکیه بر دستاوردهای قدیم به حل مشکلات اجتماعی دست یازید. عناوین برخی مقاله‌ها از این قرارند: «دانشگاه سازگارشونده/ محمد یمنی‌دوزی سرخابی»، «فرهنگ دانشگاهی: یک چارچوب پژوهشی/ زهرا صباغیان»، «رهبری راهبردی در آموزش عالی/ جعفر ترک‌زاده»، «تئوری آشوب در آموزش عالی/ علی‌رضا نجفی‌مقدم» و «استقلال دانشگاهی با تحولات مفهومی و چالش‌های جهانی آن/ مقصود فراستخواه».