حدود تمیز اشخاص

در عالم حقوق از میان تمامی موجودات، فقط شخص است که می‌تواند صاحب حق یا طرف حق واقع ‌گردد. شخص یا حقیقی است یا حقوقی، منظور از شخص حقیقی، همان فرد انسانی است، که به خاطر طبع اجتماعی، مجبور به مساعی و اشتراک با هم‌نوعان خود است. بنابراین، برای تحقق این امر، گاهی برای دست یافتن به مقاصد سیاسی و اجتماعی یا امور منفعتی و... گروه‌هایی را تشکیل می‌دهند که قانون‌گذار به حکم ثروت و اقتضای زندگی امروزی برای این‌گونه تشکل‌ها، شخصیتی به نام شخص حقوقی قائل است. با وجود این، شخص برای این که بتواند امور حقوقی خود را اجرا کند، باید دارای قدرت تمییز (قدرت تشخیص) باشد که به تبع آن، اشخاص یا کلا فاقد تمییزند مانند مجنون، یا در تمییز آن نقض وجود دارد مانند سفیه و یا دارای تمییز کامل هستند. باید توجه داشت که اگر قدرت تمییز نباشد تمامی اعمال و معاملات شخصی غیرنافذ یا باطل خواهد بود. در کتاب حاضر ضمن بیان مفهوم لغوی و حقوقی شخص و انواع آن، به مفهوم تمییز و اوصاف و موانع آن اشاره و وجوه اشتراک و افتراق تمییز در امور مدنی و کیفری بررسی گردیده است.