سکه‌های ایران در دوران هخامنشی

سکه، سندی مکتوب و کتابی پرمحتواست که ضرورت و شناخت آن از ابعاد مختلف قابل اهمیت است. در سکه، شناسایی مذهب، اقتصاد، هنر، آداب و رسوم، صنعت، سیاست و به طور کلی فرهنگ و تمدن نقش اساسی دارد. یکی از دوره‌هایی که بررسی سکه‌های آن دارای اهمیت است، دورة هخامنشی است. در این دوره سکة دریک طلا و شکل نقره ضرب می‌شود. در سال 548 ق. م، زمانی که کوروش هخامنشی آسیای صغیر را فتح کرد، یونانیان به استعمال سکه آشنایی داشتند و کرزوس از مدتها پیش از رواج سکه در شهرهای بزرگ بازرگانی مطلع بود و هر شهری سکة مخصوص خود را داشت. پس از آن که کرزوس به وسیلة ایرانیان مغلوب شد، ضرب همان سکه‌هایی که در گذشته رواج داشت، ادامه یافت. کتاب حاضر، به سکه‌شناسی دورة هخامنشی اختصاص دارد و در شش فصل با این عناوین تنظیم شده است: سکه‌های شاه بزرگ، سکه‌های شاهان تابعه و ساتراپ‌ها، شاهان و ساتراپ‌های آسیای صغیر، شاهان لیکیکه، سکه‌های جزیرة قبرس، و سکه‌های فینیقیه.