فتنه‌گران: سیاست سیاه

تاریخ اسلام پس از رحلت حضرت محمد(ص) شاهد شکل‌گیری فرقه‌ها و نحله‌های انحرافی در دین بوده است. مساله‌ای که تا دوره معاصر و شکل‌گیری فرقه‌های هم‌چون بابیه و بهائیه نیز ادامه داشت. کتاب حاضر با نگاهی مستند به ایجاد فرقه‌‌های مختلف، نقش استعمار جهانی در شکل‌گیری فرهنگ وارداتی فرقه ساز را سیاستی سیاه ‌می‌داند که طی سده‌ها و با گروه گروه کردن مسلمانان، جهان اسلام را دچار مشکلات زیادی نموده تا از یکپارچگی اسلامی جلوگیری کند. نویسنده که طی فصل‌های هشت‌گانه به بررسی فرقه‌هایی چون اسماعیلیه، شیخیه، اخباریه، احسائیه و سرانجام بابیه و بهائیه می‌پردازد، برای بررسی ریشه‌های این جریانات تا دوره یهودیان تازه مسلمان مدینه در عصر پیامبر(ص) به عقب برمی‌گردد و چنین نتیجه می‌گیرد که در تمام دوره‌های تاریخی با توجه به گرایش یهودیان به فرقه‌های شبه اسلامی می‌توان دست‌های مرموز آنها را در ایجاد چنین فرقه‌هایی با هدف متزلزل کردن پایه‌های دین اسلام مشاهده کرد. نویسنده هم‌چنین از دوران صفویه به بعد به نقش استعمار بریتانیا در ایران و هند و برنامه‌های استعماری آن‌ها به ویژه ایجاد فرقه‌های مذهبی برای کاهش قدرت اسلام و مذهب شیعه اشاره دارد. وی فعالیت اقتصادی انگلیسی‌ها در ایران را که به دلیل نفوذ روحانیت در میان مردم و مخالفت آن‌ها با برنامه استعماری بیگانگان محدود شده بود از دیگر دلایل نفوذ انگلیسی‌ها در میان مردان مذهبی و ایجاد فرقه‌های جدید می‌داند.