آموزش روان‌شناسی برای زندانیان

زندان محلی است که محکومان را به منظور حفظ امنیت اجتماعی و رعایت حقوق شاکی، اعم از خصوصی یا عمومی، و رعایت سایر حقوق زندانی به جز آن‌چه در حکم قید شده است و به منظور اصلاح و تربیت در آن نگهداری می‌کنند. اگر بزهکاران سال‌ها طی تحمل کیفر در زندان بدون آن که بر شخصیت، روان و اندیشۀ آن‌ها اثر بگذارد، نگهداری شوند امنیت اجتماعی با هجوم خطرناک بزهکاران دوره دیده به خطر می‌افتد. بزهکاران با شناخت، آگاهی و آموزش مهارت‌های فردی و اجتماعی رشد می‌کنند و در شخصیت آن‌ها تغییر وتحول مناسبی به سوی کمال اتفاق می‌افتد. از جمله اقداماتی که در زندان‌ها به این منظور صورت می‌گیرد اقدامات فرهنگی، مذهبی، حرفه‌آموزی و اشتغال و روان‌درمانی است. روان‌درمانی یاری رساندن به فردی است که به علت ابتلا به نابهنجاری‌های رفتاری و هیجانی، سازگاری با محیط پیراموش را از دست داده است. وظیفۀ بخش روان‌درمانی در زندان‌ها و مراکز اقدامات تامینی و تربیتی نه تنها تلاشی برای تغییر تفکر و رفتارهای نابهنجار، بلکه درمان و مشاورۀ کلیه مددجویان از هر نوع شخصیت رفتاری نیز است؛ حتی مددجویانی که به علت جرایم غیرعمدی به زندان افتاده باشند. امروز بیش از ده سال از عمر روان‌درمانی در زندان‌های ایران می‌گذرد. در کتاب حاضر، تاریخچه و روند رشد، توسعه، ثبت یافته‌ها و نگارش تجربه‌های مربوط به برنامه‌ها روانی درمانی در زندان، گردآوری و مباحثی چون: فرهنگ درون زندان، موانع اصلاح و تربیت، هدف‌های مشاوره و روان‌درمانی، انواع مددکاری اجتماعی، رویکردهای روان‌شناختی، مراحل مهارت مقابله با فشار روانی و استرس، و نشانه‌های افسردگی مطرح شده است که پاره‌ای از آنها جزء سرفصل‌ متون آموزشی برای زندانیان هستند.