سناریونگاری یا برنامه‌ریزی بر پایه سناریوها

سناریو به عنوان روشی آینده‌پژوهانه، برآمده از دنیای سینما و تئاتر است. سناریوها، دقیقا مانند آن‌چه در سینما انجام می‌شود، به این دلیل مورد استفاده قرار می‌گیرند تا داستانی را به صورت کاملا قابل درک، تصویر نمایند. سناریو گاهی از دریچه و منظری خاص به آینده است، که در آن داستان دارای سازگاری منطقی است و اتفاقاتی خارج از عقلانیت در آن رخ می‌دهد. سناریوها را معمولا گروهی از افراد می‌نویسند و چندان عجب نیست که در نگارش آن‌ها، واقعیت‌ها به گونه‌ای بازتاب یابند که نگارندگانشان درک می‌کنند. سناریوها از سال‌های پس از جنگ جهانی دوم و در دهۀ 1950 مورد استفاده قرار گرفتند. نگارندگان در کتاب حاضر نخست مبانی آینده‌اندیشی و سناریو‌نگاری و سپس اهداف سناریونگاری را بررسی می‌کنند. آنان در ادامه رویکردهای مختلف سناریونگاری از جمله رویکرد کلی، کیفی، تاریخی، تصویری و... را تحلیل کرده و به فرایندهای مختلف سناریونگاری می‌پردازند. در پایان نیز نمونه‌های موردی از سناریونگاری را عرضه می‌کنند.