باخ: فیلسوف نغمه‌ها

"یوهان سباستیان باخ"، (1685-1750) آهنگ‌ساز آلمانی و یکی از بزرگ‌ترین موسیقی‌دانان جهان بود. وی در 10 سالگی یتیم شد و برادرش از او سرپرستی کرد و موسیقی را به او تعلیم داد. در سال 1703 در ارکستر مجلسی دربار یوهان ارنست، امیر و ایمار، ویولن‌نواز و در اواخر همان سال در آرنشتات، ارگ‌نواز گردید. در سال 1707 در مولهاوزن ارگ‌نواز بود و در سال 1708 ارگ‌نواز و ویولن‌نواز دربار وایمار شد. در سال 1717 به خدمت امیر کوتن پیوست و در 1723 در یانپریک سکنی گزید و تا آخر عمر در آن‌جا ماند و علاوه بر ادارۀ امور موسیقی در چندین کلیسای لایپزیگ به تعلیم نیز اشتغال داشت. در سال 1749 به کلی کور شد. از آهنگ‌های باخ، فقط تعداد کمی از آن‌ها در زمان حیاتش به طبع رسید و تا نزدیک صد سال پس از مرگش بزرگی مقام وی مجهول ماند. باخ صورت موسیقی معروف به فوگ را به سرحد کمال رسانید. وی آهنگ‌های مذهبی و غیرمذهبی ساخته است ولی در درجۀ اول باید او را آهنگ‌‌ساز کلیسایی محسوب داشت. مهم‌ترین آثار آوازی وی کانتات‌ها و اوراتوریوهای مذهبی است که معروف‌ترین آن‌ها پاسیون قدیس یوحنا و پاسیون قدیس متی است. و نیز بیش از 30 کانتات غیرمذهبی تصنیف کرد و برای بیش از 300 سرودۀ مذهبی لوتر آهنگ ساخت. وی سرانجام به سال 1750 درگذشت. نوشتار حاضر به شرح زندگی باخ آهنگ‌ساز و نوازدۀ برجستۀ آلمانی قرن 17 و 18 به همراه سال‌شماری از زندگی وی و خاندانش اختصاص یافته است.