زندگی و اندیشه زرتشت

زرتشت، نام یا شهرت پیامبر ایران باستان و موسس آیین زرتشتی است. بنا بر روایات تاریخی، زرتشت، دهقان‌زاده‌ای بوده است که در شمال غرب ایران متولد شد و در سن پانزده سالگی به تعلیمات درخشانی دست یافت. پدر زرتشت پوروشسب و مادرش دغدو نام داشت و خود معاصر گشتاسب (شهریار خراسان) بود و گشتاسب نیز دین او را پذیرفت. طبق روایت، زرتشت، به دست یک تن تورانی از خاندان کرپ (به نام براتک‌رش (bratrok-res) کشته شد. دین زرتشتی مبتنی بر اصول مثنویت بود که به وسیلۀ زرتشت تاسیس شد. به اعتقاد زرتشتیان دنیا پهنۀ پیکار بین نیکی و بدی است و این پیکار، تنها در جهان خارج نیست؛ بلکه در دل آدمی و در حیات بعد از مرگ نیز دوام دارد. انسان، که باید در این جهان با هرچه شر و اهریمنی است، پیکار کند، حربه‌اش راستی است. با آن که دین زرتشت جنبۀ ثنویت دارد، بین طرفین این ثنویت تعادل نیست. یک سو "اهورامزدا" قرار دارد، که سپنتا در کنار اوست و در سوی دیگر جز اهریمن کسی نیست و از همان ابتدا، قهر و غلبۀ قوۀ خیر مسلم است و از همین روست که گفته می‌شود، آیین زرتشت، یک آیین اخلاقی است که بر مبنای ادیان توحیدی به وجود آمده است. پس از ظهور اسلام گروهی از زرتشتیان به هند مهاجرت کردند، در سواحل غربی این کشور مستقر شدند و به پارسیان هند شهرت یافتند. پارسیان هند بخش مهمی از اوستا کتاب مقدس زرتشتیان را که 21 سنک دارد، از پهلوی به سانسکریت ترجمه کردند و از سال 1640 م شهر بمبئی را مرکز خود قرار دادند و در جامعۀ هند نفوذ فراوان یافتند. مجموعۀ حاضر، حاوی مقالاتی دربارۀ زندگی، اندیشه و آیین زرتشت است.