اخلاق منصوری

"اخلاق منصوری" نوشتۀ غیاث‌الدین منصور بن صدرالدین محمد بن منصور دشتی شیرازی معروف به غیاث الحکما و یکی از متن‌های پربار سدۀ دهم هجری است که در موضوع اخلاق به زبان فارسی نوشته شده است. نویسندۀ کتاب که فیلسوفی مشائی اشراقی است، گذشته از اخلاق، که موضوع اصلی کتاب است، در لابه‌لای مطالب کتاب گاهی به برخی موضوع‌های منطقی، کلامی و فلسفی نیز پرداخته است. سیر غیاث‌الدین، که از دیدگاه شرح‌ حال‌نویسان در شمار پژوهشگران و دانشمندان بزرگ به شمار آمده است، در روزگار خود از انگشت‌شمار متفکرانی بوده که تنها به اندیشه‌ها و دیدگاه‌های به جا مانده از پیشینیان بسنده نمی‌کرده و پیوسته پرسش‌هایی در باب میراث علمی داشته و به بازنگری و کنکاش در آن‌ها می‌پرداخته است. از همین رو است که نزد دانشمندان پس از خود، از پایگاهی بس والا برخوردار است. اخلاق منصوری در میان نوشته‌های غیاث‌الدین منصور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و از همین رو است که بیش‌تر کسانی که به معرفی نوشته‌های وی پرداخته‌اند، پیش از همه، از این کتاب نام برده‌اند. مصحح کتاب نیز به منظور احیای این اثر، که نمونه‌ای از نثر فارسی در موضوع حکمت به شمار می‌رود، پس از تهیۀ هشت نسخۀ خطی نسبتا اصیل به شیوۀ انتخاب اقدم نسخ، پس از مقابله، تلاش کرده است تا متنی منقح از این اثر برای علاقه‌مندان فراهم نماید. مصحح گذشته از تصحیح انتقادی متن کتاب در مقدمۀ خود بر کتاب، در بخش کتاب‌شناسی آثار غیاث‌الدین منصور دشتکی، در حدود هفتاد اثر برای مولف یاد کرده و در شناساندن هریک از این نوشته‌ها، تلاش فراوان نموده است.