اتحادیه مردم شرق (جامعه بزرگ شرق، پایگاه تاریخی)

شرق یک مفهوم فرهنگی است و جامعۀ بزرگ شرق به عنوان یک واقعیت در موجودیت تاریخی، تمام سرزمین‌هایی را که از شمال آفریقا تا درۀ سند، و از آسیای مرکزی تا اقیانوس هند قرار گرفته‌اند دربرمی‌گیرد؛ جامعه‌ای که ساکنان آن با وجود تفاوت در ادیان، مذاهب و زبان‌، در گذشتۀ تاریخی مشترک چندهزارساله‌، از نظر فرهنگی و قومی با یک‌دیگر ترکیب شده‌اند و تاریخ هریک از اجزای آنان، بخش جداناپذیر از تاریخ مشترک جامعۀ بزرگ شرق است. حکام محلی و سلاطین در زمان‌های مختلف توانسته‌اند بخش‌هایی از این جامعه و سرزمین را تحت تسلط خود درآورند، اما این امر دلیل بر وجود فرهنگ‌ها یا تمدن‌های مختلف نبوده و نیست. تاریخ این جامعۀ بزرگ را از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌توان به دو دوره‌ تقسیم کرد: دورۀ نخست که از تشکیل سکونت‌ها و جماعات اولیه، سازمان‌های اجتماعی، دولت‌ها و طبقات اجتماعی آغاز می‌شود و در طی چند هزار سال می‌توان تداوم و ترکیب تمدن، فرهنگ و قومیت میان ساکنان آن را با وجود تغییر محل مراکز قدرت‌های نظام و سلطنت‌ها نشان داد؛ دورۀ دوم نیز با شروع نفوذ و سلطۀ کلنیالیسم و امپریالیسم سرمایه‌داری آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. تهاجم اقتصادی، نظامی و سیاسی در این جامعۀ بزرگ هم‌چنان ادامه دارد و در این میان باستان‌شناسی و تاریخ این سرزمین نیز از تحریف‌ها و تخریب‌ها مصون نمانده است. هم‌چنین خطوط مرزی کنونی در جامعۀ بزرگ شرق، محصول سلطۀ استعمار بر این نواحی در قرون اخیر است که تلاش می‌کند همین مرزبندی را به دوران باستان انتقال دهند و بدین‌سان به ساکنان هریک از این کشورها، یک هویت کاذب سیاسی که به هیچ‌وجه مطابقتی با هویت تاریخی و فرهنگی مشترک آن‌ها با جامعۀ بزرگ شرق ندارد، تزریق کنند. در کتاب حاضر مطالبی دربارۀ مسائل مربوط به باستان‌شناسی، زبان‌شناسی، تاریخ هنر، و ادیان جامعۀ شرق بیان شده است. در کتاب تنها به ذکر کلیات در روابط میان اقوام و سرزمین‌های جامعۀ بزرگ شرق بسنده شده است. برخی از این مناطق و اقوام در جامعۀ بزرگ شرق عبارت‌اند از: تپه زاغه، تپه حصار، بین‌النهرین، کرمان، سیستان، ازبکستان، ترکمنستان، افغانستان و... و اقوام کالی، لولوبی، گوتی و....