جامعه‌شناسی دینی در نهج‌البلاغه

حضرت علی (ع)، دین و معنویت را محور همه پدیده‏های اجتماعی می‏داند و برخلاف این قبیل جامعه‏شناسان، دین را نهادی در کنار نهادهای دیگر اجتماع، قرار نمی‏دهد بلکه آنرا فرا نهاد می‏داند. در جامعه مطلوب ایشان، «رضایت الهی» مدّ نظر است و هیچ چیزی نمی‏تواند جایگزین آن شود. در این نوشته، نویسنده تلاش می‏کند دیدگاه حضرت علی را به جامعه و ساختارهای آن، معرفی کند و با بررسی بعضی از نامه‏ها و خطابه‏های ایشان در نهج‏البلاغه، این نتیجه بدست آمده که اصولاً دین در همه اجزاء و ارکان جامعه نقش بارز و حیاتی دارد و بدون در نظر گرفتن آن پایه‏های زندگی اجتماعی متزلزل خواهد شد.