شکنجه در رژیم شاه

از مهم‌ترین اقدامات سیاسی امنیتی رژیم‌های سیاسی مهار نیروهای مخالف است، اما رژیم‌های دیکتاتور مانند رژیم پهلوی به جای مهار مخالفین با رویکرد امنیتی بسیار خشنی به سرکوب آن‌ها پرداخت. شکنجه به عنوان وسیله‌ای برای سرکوب مخالفان در طول تاریخ ایران به صورت پیوسته و با نوسانات چشمگیر جریان داشته است. در این تحقیق پس از مروری بر وضعیت شکنجه در دوره‌های مختلف حکومت در ایران، به بررسی شیوه‌های مختلف شکنجه در دوره‌ی پهلوی دوم به ویژه بین سال‌های 1332 تا 1357 ش و مقاومت مبارزان پرداخته شده است. بر این اساس کتاب در پنج فصل، تدوین یافته و این عناوین را دربرمی‌گیرد: کلیاتی دربار‌ه‌ی شکنجه (معنا و مفهوم شکنجه، تفاوت قصاص و مجازات با شکنجه، نظر ادیان الهی در خصوص شکنجه و...)، وضعیت شکنجه در دستگاه‌های امنیتی معاصر، شکنجه در ادوار مختلف ساواک (در دوره‌ی تیمور بختیار و دوره‌ی حسن پاکروان)، از خشونت شدید تا سقوط (ساواک در دوره‌ی نعمت‌الله نصیری و دوره‌ی ناصر مقدم) و کنش‌ها و واکنش‌ها در قبال شکنجه.