حکایت پیر و جوان

این کتاب، داستانی است به قلم ناصرالدین شاه قاجار. او در کتاب، چهار فصل زندگی را به چهار فصل سال تشبیه می‌کند؛ کودکی را به بهار، جوانی را به تابستان، میانسالی را به پاییز و پیری را به زمستان. ناصرالدین شاه (راوی داستان) خود در جایگاه شخصی میانسال قرار دارد. او یک روز از صبح تا شب با کودکی همراه می‌شود و روز دیگر با جوانی و طی آن از رفتارها، گفتارها، کردارها، و خصوصیات هر دوره سخن می‌راند. او سپس با پیری همراه شده و در خلال گفت‌وگو با وی خصوصیات پیری را نیز به تصویر می‌کشد. ناصرالدین شاه هنگام نقل هر سه بخش، از ویژگی‌های دوره‌ی میانسالی صحبت می‌کند. وی معتقد است هر دوره‌ی زندگی باید با فصل خویش مرتبط باشد.