تحول نگرش نسبت به زن و تاثیر آن در انقلاب اسلامی

نویسنده در این کتاب جایگاه زن را در جامعه‌ی ایران پس از انقلاب تجزیه و تحلیل نموده و مطالب خود را در پنج بخش طبقه‌بندی نموده است: کلیات طرح پژوهش، تحلیل گفتمان سنتی درباره‌ی زن، تحلیل گفتمان مدرنیزاسیون درباره‌ی زن، تحلیل گفتمان انقلاب، و ارزیابی عملکرد گفتمان‌ها. نویسنده چنین نتیجه‌ می‌گیرد که هیچ‌یک از گفتمان‌ها به زبان و مسائل آن‌ها به عنوان امری مستقل و دارای هویت ویژه نگاه نکرده‌اند. گفتمان مدرنیزاسیون بیش‌تر به نقش زنان در مدرنیزاسیون، آن هم با تعریفی محدود و خاص پرداخته و گفتمان انقلاب اسلامی نیز تحقق وضعیت مناسب درباره‌ی زنان رامحدود به براندازی حاکمیت نظام سلطه و طاغوت داند. چنین نگرشی حتی در سال‌های اخیر نیز ملاحظه می‌شود. برخی از روشنفکران اسلامی مساله‌ی زنان را تنها تا حدی قابل طرح می‌دانند که در چارچوب پروژه‌ی نوسازی توسعه‌ی سیاسی کشور قرار داشته باشد و اساسا هویت مستقلی برای مباحث و مسائل مبتلا به آنان قائل نیستند.