نگارنده در این کتاب، بنیادهای فلسفه را از نخستین ریشه‌هایش در اساطیر بابلی و هومری هزیودی تا شکوفایی آن در اندیشه‌ی پیش سقراطیان، دنبال می‌کند. وی با بهره‌گیری از گزیده‌هایی از حماسه‌ی گیلگمش و آثار هومر، هزیود، فیثاغورس، زنون، افلاطون، سقراط و بسیاری دیگر، در مخالفت با نظریه‌ای که خود، آن را "نگرش تاریخی" بر ریشه‌های فلسفی می‌نامند، بحث می‌کند. دیدگاه هستی شناسانه‌ی نگارنده، این امکان را برای وی فراهم می‌آورد که این دوره‌ی خاص، یعنی عصر پیش سقراطیان را زمان ظهور فلسفه به منزله‌ی پدیده‌ای جهانی، معرفی می‌کند، کتاب به پرسش‌هایی از این دست، اختصاص یافته که آیا بنیادهای فلسفه‌ی تاریخ‌اند؟ آیا خودشان هم تاریخ‌اند؟ یا به گونه‌ای مقدم بر فلسفه و یا اساطیری‌اند؟ اگر چنین است، ارتباط بین بنیادهای فلسفه و فلسفه از نظر خود فلسفه چیست؟ اگر بنیادهای فلسفه، تاریخی است، چه طور می‌توانیم این نظر شگفت‌انگیز را بپذیریم که هر انسانی باید از درون خود، فلسفه را به وجود آورد؟ نویسنده تردید دارد که کسی پاسخ‌های مشخص این سوالات را در اختیار داشته باشد و معتقد است که هدف از نشان دادن نظریه‌های فلاسفه‌ی پیش از سقراط، بیش از آن که پرداختن به اهمیت تاریخی متفکران یاد شده باشد، توجه به اهمیت فلسفه و تعمق درباره‌ی جذابیت اندیشه و فلسفه‌ی آن‌ها است. در پایان کتاب نیز، فرهنگ لغتی از واژه‌های یونانی و یک یا چند مترادف انگلیسی هر واژه، آورده شده است.
