فوکو در ایران

در فصل اول کتاب حاضر، روایتی صحنه‌پردازانه از مجموعه وقایعی ارائه می‌شود که اهمیت مناسک و زبان نمادین اسلام شیعی را در خلق و حفظ جنبش انقلابی نشان می‌دهد. در فصل دوم به مرور نوشته‌های فوکو درباره انقلاب پرداخته می‌شود که نشان می‌دهد مفهوم معنویت سیاسی در نزد فوکو چگونه بوده است. فصل سوم به خوانش اشتباه آفاری و اندرسون از فوکو و بازنمایی نادرست وقایع انقلابی توسط آن دو اختصاص یافته است. در فصل چهارم به بحث سیاست فمینیستی و جنبش زنان در چند ماه اول پس از پیروزی انقلاب می‌پردازد. در فصل آخر به بررسی تحولی می‌پردازد که در فهم فوکو از تاریخ و از مسئله سوژه رخ داد.