اسکندر شاهنامه اسکندر نظامی

آنچه نگارنده در کتاب حاضر می‌جوید، نمایاندن روح مقایسه است در ستیهندگی گنداوران و نمایش سهمناک‌ترین و دلخراش‌ترین نبرد میان ایران و یونان، مرگ دارای دارایان پادشاه امپراتوری هخامنشی، کامرانی کوتاه‌مدت چیرمندانی چون اسکندر و نگاه دو شاعر برجسته به خیزش عظیم اهریمن نفرینی و پلشت مقدونی است. فردوسی هرگز اسکندر را نمی‌ستاید و به دیده پهلوان به او نمی‌نگرد و در نبرد میان او و دارا بدون فضاسازی و توصیف حماسی با شتاب از داستان‌ها می‌گذرد. در نگاه زهدگرایانه نظامی دین ایرانیان زرتشتی، دینی پر آلایش پنداشته می‌شود و ستم اسکندر بیگانه بر زرتشتی آشنا و هم‌وطن پذیرفتنی و ستودنی است.