در کتاب پس از معرفی "عمان سامانی "و ذکر مختصات مثنوی وی، شرح کوتاهی بر محتوا و برخی ابیات این مثنوی فراهم می‌آید ;سپس متن اصلی اشعار درج می‌گردد .سراینده در این مثنوی، واقعه کربلا را با نگاه عرفانی به تصویر می‌کشد و در کنار آن از تجلی حق در هستی و ظهور عشق، و عرضه آن بر موجودات، سخن می‌گوید ;همچنین به صف‌بندی سعادتمندان و شقاوت پیشگان در طول تاریخ اشاره می‌نماید .
