سعدی در غزل

کتاب حاضر، به بررسی غزل‌های سعدی، تجارب و ویژگی‌های شعری او می‌پردازد. در بخش نخست بحث درباره شخص سعدی و شعر سه شاعر «سنایی»، «انوری» و «خاقانی» است. بخش دوم گامی و کوششی تازه است در جهت تقسیم‌بندی غزل‌های او بر مبنای آماری و بر اساس نشانه‌ها و نمودهایی که این نگارنده آن‌ها را چنان علائم عارفانگی شعر و متمایزکننده غزل عارفانه از غیر آن می‌داند. بخش سوم به بررسی امری بنیادین و محوری یعنی اندیشه، جهان‌نگری و تجارب سعدی از عالم حیات و بیان بازتاب آن‌ها در کل آثار او پرداخته است. بخش چهارم بر محور بحث از بن‌مایه‌های مهم غزل سعدی و بررسی شیوه‌های اصلی و خاص او در سرایش غزل استوار است و در بخش آخر عالی‌ترین ویژگی شعر سعدی به‌ویژه غزل او، یعنی سهل ممتنع بررسی می‌شود.